Studio Etażerka na Pradze. To tu zabytkowe meble odzyskują życie. "Bo na tym krześle siedziała ukochana osoba"

Ulica Szymanowskiego 8 na Pradze-Północ w Warszawie. To tutaj znajduje się wyjątkowe miejsce z minimalistyczną witryną, za którą przechodnie widzą stylowe krzesła, lampy, stoliki, kredensy, szafki i inne stare przedmioty. W miejscu tym rzemieślniczka Agnieszka Doleżych prowadzi swoją działalność – odnawia zabytkowe meble, nadając im drugie życie.

- Pomysł nie jest nowy, bo pracownię renowacyjną prowadziłam wcześniej u siebie w garażu w Chotomowie. Najpierw zaczynałam w domu. Wtedy wyglądało to tak, że pracownia była wszędzie - w salonie, w sypialni, w kuchni. Potem garaż został zamieniony na miejsce pracy – wyjaśnia naszej redakcji Agnieszka Doleżych.

Jednak lokal przy Szymanowskiego 8 nasza rozmówczyni znała niemal od zawsze.

- 30 lat temu przynosiłam tu buty do szewca. W tej kamienicy też urodziła się moja córka, mieliśmy tutaj pierwsze mieszkanie – zdradza. - Wyprowadziłam się na wieś na pewien czas, ale szybko okazało się, że bez Pragi nie mogłam żyć.

I tak 30 grudnia zeszłego roku po wygranym przetargu na lokal udało się otworzyć Etażerkę na Pradze-Północ. Okoliczni mieszkańcy zaglądać zaczęli tu dużo wcześniej – widząc, że trwał remont, przychodzili i pytali, o dalsze losy lokalu. Pewnego dnia zjawił się tam także szewc, który przed laty prowadził pod tym adresem swoją działalność. Z jego relacji wiemy, jak bardzo to miejsce zmieniło się na przestrzeni lat. Kamienica przy Szymanowskiego 8 pochodzi z lat 50. i jest objęta ochroną konserwatorską. Pomieszczenie na parterze zawsze było lokalem użytkowym, jednak dawniej znajdował się tam m.in. prysznic dla pracowników.

- W moim warsztacie w garażu tak nie było. Tam przyjeżdżali klienci i mieli bardzo dużo pytań merytorycznych, ale nie pojawiały się w ogóle historie z życia. Nie było siadania na fotelu i wspomnień. A to miejsce na Pradze jest inne. Bardzo dużo wspomnień tutaj odbieram. Tu jest naprawdę lokalnie, to też ma swój urok – mówi nam właścicielka Studia Etażerka.

W praskim salonie renowacji znajdziemy cały przekrój mebli – część przedmiotów ma już swoich właścicieli i czeka na naprawę, część – jest na sprzedaż. Poza meblami można zauważyć tam także inne elementy wystroju, które poddawane są odświeżeniu, jak np. lampy, świeczniki, porcelanę czy pozytywki.

- Jest kilka etapów podczas renowacji i nie warto jest zamieniać ich miejscami. Przede wszystkim musimy na początku zobaczyć, w jakim stopniu mebel jest uszkodzony, od tego zaczyna się całe projektowanie procesu napraw. Oceniamy zniszczenia oraz to, jakie prace stolarskie trzeba będzie wykonać. Chodzi między innymi o klejenie, wstawki, uzupełnienia. Jeżeli fornir jest zniszczony, to uzupełniamy fornir. Jeśli mebel jest z drewna, to zaczynamy proces czyszczenia. I po czyszczeniu nakładamy powłoki – słyszymy.

Poza gruntowanym odświeżeniem, a w niektórych przypadkach niemal odratowaniem zabytkowych przedmiotów, w Studiu Etażerka meble są też przerabiane.

- Stojący tam stolik jest śliczny, ale bardzo wysoki – właścicielka praskiej pracowni renowacji wskazuje na mebel znajdujący się w kącie pomieszczenia. – Będziemy więc obcinać mu nogi, żeby był kawowym stolikiem. Stylizacje mebli są dziś bardzo popularne, często spotyka się zmianę koloru, zmianę nóg czy gałek w drzwiczkach. Popularne jest też odnawianie mebli tapicerowanych. Zmiana obicia potrafi zdziałać cuda

Jak udaje nam się dowiedzieć, praska rzemieślniczka szczególnie lubi pracę z drewnem. W lokalu nie brakuje drewnianych mebli, które będą przywracane do stanu świetności za pomocą tradycyjnych technik, pozwalających zachować ich oryginalny wygląd.

Przykładem drewnianej "perełki", która trafiła na Pragę, jest niewątpliwie drewniana, malowana szafa pochodząca z 1816 roku. Mebel do Warszawy przyjechał z właścicielem, który wiele lat prowadził motel w Bawarii i kupował do obiektu w okolicznych wioskach historyczne wyposażenie.

Zamiłowanie do prac rzemieślniczych towarzyszyło naszej rozmówczyni od dziecka. Dom rodzinny wspierał rozwijanie artystycznych pasji.

- Niestety za moich czasów proces wybierania pracy dla dziewczynek właściwie nie przewidywał zawodów rzemieślniczych. W zerówce zrobiłam na drutach pierwszy sweter, zawsze dużo szyłam, psując przy okazji różne rzeczy, bo uważałam, że moja koncepcja artystyczna, jest o niebo lepsza. Moja mama na szczęście cierpliwie to znosiła. Zresztą to właśnie mama jest autorką kilku tutaj obrazów i blatu jednego ze stolików – opowiada Agnieszka. - Ta praca rękoma towarzyszyła mi od zawsze. Ja po prostu lubię naprawiać starocie. Pierwsze krzesło pomalowałam właśnie w tym mieszkaniu na Szymanowskiego w latach '90, tuż po upadku muru berlińskiego. Wtedy w sklepach były jeszcze może trzy kolory farby. Nie było takiej dedykowanej do mebli. Były tylko farby do ścian i "farby do reszty". Ta "farba do reszty" była żółta i ona nigdy do końca nie wysychała i meble zbierały takie mikro włoski – wspomina.

Jak zauważa właścicielka praskiej pracowni renowacji, coraz więcej osób zaczyna z większą uwagą traktować stare meble. Zamiast wyrzucać, pojawia się chęć odświeżenia przedmiotu, przywrócenia mu pierwotnego wyglądu. Sama renowacja trwa dosyć długo i potrafi być bardzo kosztowna, chętnych jednak nie brakuje.

- Oni wiedzą, że zastąpienie tego zabytkowego mebla innym, nowym - byłoby tańsze, ale uważają, że to nie będzie to samo. Czasami słyszę: "bo na tym krześle siedziała ukochana osoba, która towarzyszyła mi w dzieciństwie, a której już nie ma". Tego nie da się z niczym porównać. Tego przedmiotu nie da się tak po prostu zastąpić – wyznaje nasza rozmówczyni.

Dodatkowo, jak słyszymy, o dzisiejsze meble bardzo ciężko jest zadbać. W dużej mierze są one wykonane z płyt wiórowych czy płyt MDF i nie szczycą się długowiecznością.

- Są jednorazowe – podsumowuje właścicielka Etażerki. - Człowiek mógłby się nastarać, namyć, nakonserwować różnymi preparatami, ale to niestety nie pomoże. To, co można robić, to naprawdę polować na meble drewniane i później odpowiednio je konserwować, pokrywając warstwami ochronnymi.

Studio Etażerka na warszawskiej Pradze czynne jest od poniedziałku do soboty, w zależności od dnia w godzinach od 11.00 lub 12.00 do 18.30 lub 17.00.